Çalışanlarınızın mutlu olması sadece ticari nedenlerle değil, insani nedenlerle de önemli, kim insanların mutlu olmasını istemez ki? Sırf bu nedenle bile iş yerinde mutluluğu artıracak çalışmaları destekliyorum elbette. Öte yandan bir kurumun en azından mutluluk artırıcı faaliyetlere ayırdığı kadar kaynağı, çalışanların işlerinde bulacakları 'anlamı' güçlendirecek uygulamalara da ayırması gerektiğini düşünüyorum. Aksi takdirde çalışanları umutsuz ofis insanları olmaktan kalıcı olarak kurtarmanız mümkün değildir. Hatta biraz daha ileri giderek diyebilirim ki, insanların yaptıkları işi gerçekten anlamlı bulması durumunda onları mutlu etmek için belki pek de fazla çaba göstermenize gerek kalmayacaktır. Bu karmaşık kavramı basit bir örnekle açıklayım; ebeveynlikle…

MUTLU ETMEYEN AMA ANLAMLI BIR İŞ: EBEVEYNLIK

Bir kız çocuğu babası olarak rahatlıkla şunu söyleyebilirim ki, çocuk yetiştirmeyi bir iş olarak düşünürseniz, ebeveynliğin dünyanın en mutlu edici işi olduğunu kimse iddia edemez. Yanılıyor muyum? Bir çocuğu başarılı bir yetişkin

olarak büyütmenin her aşaması ebeveynler için son derece yorucu, zorlayıcı, endişe verici ve tüketici bir süreçtir. Elbette bu zorlu süreç boyunca mutlu anlar da vardır. Ama bir çetelesini tutacak olsanız çocuklarınızın sizi pek de mutlu etmeyen davranışlarının ve durumlarının çok daha fazla olduğunu rahatlıkla görürsünüz. Yine de çocuk sahibi olup da bundan pişmanlık duyan, ebeveynlikten istifa eden, ya da motivasyonu düşük olduğu için annelik-babalık görevlerini aksatan kimseyi göremezsiniz. Tam tersine çoğu anne baba için çocuk yetiştirmek için hayattaki en anlamlı olgudur, tüm enerjilerini, maddi ve manevi imkanlarını ve duygusal kapasitelerini onlar için tüketmek de hayatlarının tek anlamıdır.

İŞ HAYATINDA MUTSUZ EDEN AMA KAÇINILMAZ ŞEYLER ÇOKTUR

İş hayatında yaptığımız her şeyin mutluluk verici olması da tıpkı ebeveynlikte olduğu gibi imkansızdır. Bir işletmenin rutin çarkları içerisinde insanı mutlu etmekten çok uzak, sıkıcı, yorucu ve zorlayıcı olan ama yerine getirilmesi yine de şart yüzlerce faaliyet bulunur. İnsan kaynakları departmanlarının tipik mutluluk artırıcı çabalarının bu faaliyetlerin potansiyel mutsuzluk kaynakları ile başa çıkması beklenemez. Ve kabul, ofislerin ve üretim tesislerinin insanı mutlu edecek ortamlara dönüşmesi için yapılabilecek tonlarca şey vardır (ve bunlar yapılmalıdır da). Ancak yine de bir iş yerinin örneğin güzel bir sahildeki ya da yuvanızdaki mutluluğu vermesi tamamıyla imkansızdır.

HIÇ MUTSUZ OLMADAN OLAĞANÜSTÜ BAŞARILAR ELDE EDILEMEZ

Bazen iş hayatında büyük başarılar için insanı mutlu etmekten tamamen uzak şeyler yapmak da gerekebilir. Örneğin önemli bir inovasyon projesi ya da büyük bir ihale teklifi üzerinde çalışırken ömürlerini bilgisayarların başında tüketen, beslenmeyi pizzaya, özel hayatı ise çocuğunun sesini telefonda duymaya indirgeyen çalışanları düşünün… Bu işleri yaparken mutlu olmalarını beklemek pek de mantıklı değildir belki. Öte yandan bu işlerde başarılı olunması

şirketin değerini katlayacaktır. Şahsen insan hayatında mutluluğun çok abartılan ve insanoğlunun kapasitesini kullanmaktan uzaklaştıran bir kavram olduğunu da düşünmüyor değilim bu arada. Eğer mesele sadece mutluluk olsaydı, PayPal’i sattığında cebine 1.5 milyar doları koyan Elon Musk’ın bir sahil kasabasına yerleşmesi daha akıllıca olurdu herhalde. Oysa o yeniden büyük bir mücadeleye girip Tesla’yı ve SpaceX’i kurmayı tercih etti. Tesla ve SpaceX kurulurken onu çok mutsuz eden pek çok şey gelmemiş midir başına sizce? Sanırım Elon Musk’ı Elon Musk yapan şey mutluluk arayışı değil. O hayatın anlamıyla ilgileniyor, anlamlı bir hayat yaşamaya çalışıyor. Dünyayı petrol tüketen ve kendi kendine yok eden süreçten çıkarmak ona anlamlı geliyor. Mars’a düzenli ve ekonomik yolculuk yapabilen uzay gemileri geliştirmeyi insanlığın geleceği açısından anlamlı buluyor. Eğer mesele anlam değil de mutluluk olsaydı bunların hiçbirini geliştiremezdi.